1939-1949

Wojnę spędza kilkunastoletni Zdzisław w Sanoku kontynuując edukację w liceum handlowym a równocześnie przerabia pierwsze klasy gimnazjalne w tajnym nauczaniu. Wtedy też zaczyna się jego fascynacja muzyką klasyczną słuchaną ukrytego pod podłogą radia i płyt z fragmentami oper w języku rosyjskim. Uczy się również gry na fortepianie. W 1947 roku Beksiński zdaje maturę w klasie o profilu matematyczno-fizycznym gimnazjum męskiego w Sanoku i rozpoczyna studia architektoniczne na Politechnice Krakowskiej. „W Akademii Sztuk Pięknych nie studiowałem nigdy z wyjątkiem egzaminu wstępnego i przyjęcia na studia. Zdawałem w Krakowie na ASP i architekturę w oba miejsca dostałem się, więc raczej z woli ojca wybrałem architekturę, a ojciec obiecał mi że jeśli ja ją skończę to opłaci mi studia w szkole filmowej i zostanę reżyserem, o czym marzyłem. Na architekturze uczyłem się rysunku i nigdy nie osiągnąłem z tego przedmiotu więcej niż dostatecznie z plusem. Mieliśmy 12 godzin na akt. Robiłem to w 3 kwadranse a potem leciałem do kina. Malarstwa nigdy nie studiowałem, zresztą do historii sztuki też się nie przykładałem”.